Koşarken,
Peşinde imkansızlıkların
İnanmadım düşenin ben olduğuna.
İstemedim inanmak,
Düşebileceğine insanın.
Koşarken,
Ne zaman koşmaya başladığımı anlamadan,
Kapıldım, eğer durursam,
Bir daha koşamamaktan
Oluşan korkuya.
Aslında var olmayan zamanı,
Yakalamak için koşarken,
Kan ter içinde kalan hayatım...
Affet.
Affet,
Bir gün bitiş çizgisine varıp da
Başımı yastığa usulca koyduğumda.
Gülme sakın,
Eğer koşarsam,
Çok geride kalacağına inanışıma
Pişmanlıkların...
Oysa ki dursaydım,
O derin nefesleri çekip olduğum yerde,
"Bak" diyecekti birileri,
"Bak ne güzel manzara..."
Ayça A.
